Tijdens de 15e Kunstroute Beuningen is de werkplaats ook open. Naast mijn kunst en toepaste werk kun je ook informatie krijgen over de lessen en workshops. Je kunt komen kennis maken en vragen stellen. 19 en 20 september ben je welkom in mijn werkplaats van 12.00-17.00 Ik houd me aan de corona maatregelen, er mogen maar 6 mensen tegelijk binnen en deze keer is het alleen beneden. Je kunt er voor in en achter weer uit. Toch hoop ik op goede en interessante gesprekken en ontmoetingen.
In het voorjaar heb ik mijn lessen moeten afbreken i.v.m. het Coronavirus. In het najaar hoop ik de draad weer op te kunnen pakken. De individuele workshops kunnen zo wie zo door gaan. De lessen starten weer op 14 en 15 september 2020. Je kunt je aanmelden, door even een email te sturen, je ontvangt dan een aanmeldingsformulier. Tijdens de lessen worden de regel die gelden om besmettingen te voor komen opgevolgd. Het kan zijn, dat er minder plaats is in de lessen, omdat we 1,5 m uit elkaar moeten werken. Toch hoop ik op een mooi begin van het cursus jaar.
Net als al mijn collega’s heb ik mijn lessen moeten stoppen i.v.m. het corona virus. Het centrum in het Tolhuis waar ik een ruimte huur ging dicht en is nog steeds niet weer open. Mijn laatste lessen zouden deze week zijn, maar ik heb mijn cursisten al die tijd niet kunnen zien. Nu heb ik binnenkort een kleine bijeenkomst georganiseerd, zodat we elkaar weer eens spreken en voorbereidingen kunnen treffen voor volgend seizoen.
Fles van Klein
Dat er veel is veranderd en nog gaat veranderen staat wel vast. Mijn lessen kunnen niet meer zo worden ingericht als hiervoor. De cursisten moeten onderling genoeg afstand hebben, ik mag ook niet te dicht bij komen. Er is een protocol in de maak voor cultuur educatie, daarin staat hoe ik te werk zal moeten gaan. De gezellige koffie pauze in de kantine zit er niet meer in. Een grote groep vaan 15 cursisten past niet in het lokaal. Willen de cursisten nog wel komen? Allemaal onzeker heden die ik op dit moment niet kan overzien. Net als de “Fles van Klein” , die Wim gemaakt heeft. Dit is een bijna onbegrijpelijke vorm, je moet hem maken om te snappen wat het is. Zo ga ik het ook maar met mij lessen doen, stap voor stap een nieuwe vorm en werk methode ontdekken. Wil je informatie dan kun je me altijd bellen of mailen.
Het project bushalte. een bus halte met een muur en daarvoor wachtende mensen, dat was het plan van Wim. Het is een heel project geworden waar hij bijna een jaar over gedaan heeft. Hij is heel nauwkeurig te werk gegaan. De jonge man die zo druk is met zijn telefoon dat hij vergeten is zich aan te kleden. De jonge dame die eigenlijk wel graag wil weten wat er nauw zo interessant is op dat scherm. en het echtpaar dat stoïcijns alles om zich heen negeert. Alle drie scenes heeft hij apart gemaakt.
Wim is begonnen met destaande jonge man. Een staand figuur maken is met klei niet makkelijk, want klei is te slap om een lichaam te kunnen dragen. Wij hebben een skelet, wat ons overeind houdt. De enkels zijn te dun om het gewicht van het lichaam te dragen. Wim heeft dat opgelost, door hem tegen een muur te plaatsen. Om een figuur anatomisch goed te krijgen vraagt veel kijk en probeer werk. Wanneer je geen model hebt, kun je bij jezelf voelen en kijken hoe het zit. Daarnaast komen er technische problemen bij, zoals hierboven. Verder moet je er ook rekening mee houden dat klei krimpt, zo’n 10 % in het totaal. Dunnen delen drogen en krimpen sneller dan dikke, daardoor kan het voetje van de muur af krimpen, of het been scheuren, het muurtje kromtrekken enz. Allemaal dingen waar je rekening mee moet houden. Als je, zoals Wim nog een figuur ernaast wilt maken, dan moet je om de hoogte van de muur het zelfde te krijgen en de bakstenen doorlopend: de maten opmeten als de klei nog vochtig is! Anders krijg je maat verschillen. Ik heb Wim hier pas later op gewezen, vandaar dat er wel hoogte verschillen zijn.
Mooie dame van witte klei
Daarna heeft Wim deze mooie jonge dame gemaakt. Ze zit op en bankje, de rok plooit mooi over haar benen, ze heeft elegante schoenen aan. Het gezicht is fijntjes. Op deze schaal zijn details moeilijke en je hebt het juiste gereedschap nodig. Dat moet je zoeken door uit te proberen.
Een gezicht op deze schaal is erg lastig vooral, als je nog niet heel veel ervaring hebt in gezichten maken. Wim heeft gewerkt met grove chamotte klei en dan zit er al snel een steentje in de weg. Ook hier zijn er technische problemen van het werken met klei. De zelfde al hierboven beschreven. Het bankje was lastig, het wil doorzakken. Hij heeft er een paar stokjes onder gestoken. Het is Wim gelukt om de dame elegante en levendige houding te geven.
Als sluit stuk moest er een corpulent echtpaar komen. Een dame en een heer, stevig gearmd in hun nette kleren. Wim heeft veel aandacht besteed aan de houding en kledingstukken. De zomer vakantie heeft hij gebruikt om ze af te maken. Het is gelukt om ze een stevig postuur mee te geven. Je kunt aan dit project goed zien, dat je met creativiteit veel uit kunt drukken. Het vraagt geduld en zorgvuldigheid, concentratie en niet opgeven. Als het de derde keer niet lukt lukt het de vierde keer wel.
Gelukkig is alles goed uit de oven gekomen en staan ze nu alle drie te pronken in zijn huis.
Vaak wordt er gedacht dat abstract werken makkelijker is, dan een figuratief beeld maken. Eigenlijk is het allebei even moeilijk. Om abstract te kunnen werken heb je veel fantasie nodig en je moet niet te bang zijn. Dit beeld is gemaakt door Agnes, ze zegt weliswaar altijd “ik doe maar wat”, Daarin zit meteen de kern, je moet jezelf de vrijheid geven maar zo iets te doen. Dit zomaar iets doen stimuleer ik graag als docent. Tot op een bepaald punt, want opeens is het toch een beeld en moet het aan bepaalde eisen voldoen om een aangenaam en interessant object te worden.
Beeld met veel vormen.
Een abstract beeld moet net als ieder beeld ruimtelijk zijn en als het kan van geen kant het zelfde. Het mag eigenlijk geen voor en achterkant hebben. En je mag het beeld niet in één oogopslag snappen. Bij dit beeld van Agnes is dat goed gelukt. Je kunt het mooi zien op de foto’s.
Wat ook heel belangrijk is, is de spanning op de vorm. Dat is iets waar ik vaak op moet wijzen. Het mag geen slappe boel lijken. het ding moet fier overeind staan. Dat is een van de moeilijkste dingen bij het werken met klei. Klei is slap en wil graag inzakken. toch moet je proberen om het goed en sterk overeind te houden. Vooral het afwerken, als de klei al harder is is dan heel belangrijk en een nauwkeurig en tijdrovend werk. Op dit laatste traject geef ik haar vaak nog wat aanwijzingen. Door het beeld op te ruwen als het leerhard is verdoezelt Agnes kleine oneffenheden.
Een lepel snijden is leuk werk. Een lepel is een eenvoudige vorm, die je op duizenden verschillende manier kunt uitvoeren. Frederyck wil mijn hond Rover portretteren in een lepel steel. De lepel zelf wordt een soort kroegje, die je in een pot kunt laten zakken. Ze maakt de lepel in twee delen, dat werkt makkelijker.
De fijne details bewerkt Fredrycke met de Dremel. Een Dremel is een kleine vrees en slijp machine, die erg handig is bij klein en fijn vrees en schuurwerk.
Vlierhout is heel geschikt voor het maken van lepels. Het is heel fijn van structuur, laat zich makkelijk snijden. Je kunt het mooi glad schuren. De kleur is neutraal wit tot licht geel. Zie mijn uitleg over lepels snijden.
Omdat het hout een fijne structuur heeft, kun je mooie details maken. Het splijt en splintert niet.
Het beroep van smid is eeuwen oud, sommige zeggen dat het een van de eerste vakmensen waren, naast boer, bakker, timmerman enz. Het ambacht van de smid is weer helemaal terug en blijft ons fascineren. In deze tijd van digitalisering en hytech is het vuur en het ijzer een soort magie, eigenlijk net als in het begin. Destijds was de man die het ijzer smeedde een tovenaar. Voor vrouwen was het een verboden beroep. Dat is nu gelukkig anders.
Studente onderzoek het vervormen van het staal
In mijn lessen komen allerlei mensen om te onderzoek wat smeden nu precies is. Zo ook deze studente uit Parijs, die voor een opdracht hoefijzers wilde vervormen. Ik leg dan uit hoe het smidsvuur werkt, hoe je bij het aambeeld moet staan, hoe je een smeedhamer moet vasthouden.
Het is heel belangrijk, dat je het vuur op hitte laat komen en niet uit laat gaan. Daarvoor geef ik aanwijzingen en spring af en toe bij. Want in de kennismakingsles, zijn er zoveel dingen waar je aan moet denken dat je dat vaak vergeet.
De klei die je gebruikt om te boetseren koop je in pakken van 10 kilo, bij een speciale winkel voor beeldhouw benodigdheden. Dit kan b.v. bij Dirksartissupliers in Druten. De kleuren die de boetseer klei heeft zijn beperkt. Er is wit bakkende klei, zo noem je dat, omdat de klei pas zijn definitieve kleur krijgt na het bakken. Je hebt ook zwart bakkend en rood bakkende. De rode kleur kan variëren van oranje tot donkerrood. De zwart bakkende van bruin tot zwart. Ik kan me voor stellen, dat je graag meer kleuren zou willen gebruiken. Daarvoor zijn verschillende manieren. Je kunt het galzuren. Je kunt het insmeren met verf, olie, vet, vetkrijt, goudverf, grafiet enz. Je kunt het ook kleuren met engobe. Engobe is kleislib, je brengt het met een kwast aan als je werkstuk klaar is. Dat kan op natte klei, maar ook als je werkstuk al droog is.
Yvonne heeft een zwaluw gemaakt, hier kleurt ze hem met zwarte engobe.
De engobe moet je niet te dik opbrengen anders bladert het af. Daarna moet het werkstuk gebakken worden. Omdat alleen engobe niet goed blijft zitten, zetten we er een laagje transparant galzuur overheen, dan hecht het beter aan de klei en kan het tegen een stootje.
Dit is een beeld van Herman, hij kleurt al zijn beelden met engobe.
Hier zie je een werkstuk van Herman, met zwarte engobe en transparante glazuur. Door de glazuur word de kleur sprekender. Met engobe kleuren is makkelijker dan glazuren, omdat je veel kant en klaren kleuren hebt, die makkelijk zijn aan te brengen. En je maar één soort glazuur nl. transparant nodig hebt. Ik ben benieuwd wat jou favoriete manier van klei kleuren is.
Geschikte houtsoorten om te beeldhouwen: Appelhout
Appelhout is heel geschikt om een beeld uit te hakken. Het is mooi fijn van structuur, lekker zacht en mooi van kleur. De kleur kan verschillen van licht blond tot donker oker. Het hout hakt heel fijn en splinterd niet. Je kunt er fijne detail uit snijden. Als de boom oud is zijn de stammen soms getordeerd. Soms zijn er vergroeide noesten met kleur verschillen en warrig hout. Appelbomen in moderne boomgaarden worden niet oud en dik. Een interessant stuk is dan de entknol. Dat is de plek waar de boom geënt is op een onderstam. Op deze plek ontstaat een soort bolvormige vergroeiing. Op deze plaats is het hout heel warrig. Je kunt deze warrige vormen goed gebruiken om een beeld van te maken. De vormen roepen allerlei associaties op. Minny ziet er een vrouw met mooie lange haren in.
De entknol
Het haar wordt in mooie strengen om het hoofd gedrapeerd.
Natuurlijk kan dat! Ik heb ook zelf mijn Felix printer in elkaar gezet, weliswaar met deskundige begeleiding. Het zelf bouwen van een printer heeft als voordeel dat je weet waar alles zit en hoe je het kunt losmaken en repareren.
Soms verstopt de extruder en moet je hem schoon maken. Of je wilt een nozel met een grotere diameter plaatsen, dat kun je dan probleem loos doen. Als je een bouwpakket van een printer koopt, zit er een uitgebreide handleiding bij, daardoor gaat het bouwen stapsgewijs. Het is ook een heel leerzame en nuttige ervaring.
Begin van het bouwen
Alles is mooi verpakt.
De aandrijfmotoren
Het begint op een printer te lijken.
Extruder verstopt
Demonteren
gereedschap
De extruder is terug geplaatst
Hier een aantal voorbeelden van het internet gehaald. Daar kun je ook veel informatie vinden over printers bouwen. B.v. bij 123D.nl,
Wie heeft er zelf een printer kit in elkaar gezet? Ik ben heel benieuwd naar jou ervaringen. Laat je reactie hier onder achter.
Ruimtelijk werken, beeldhouwen in hout, smeden, boetseren, creatieve cursussen
