Helaas liggen de boetseer en beeldhouw cursussen alweer een hele tijd stil.
Ik ben bang dat het ook nog wel even zal duren, helaas.
De cursisten waren in september allemaal weer vol ideeën begonnen.
Nu staan de werkstukken verlaten in de kast.
Wel kan ik jullie nog mooie dingen laten zien waar ze aan werken of gewerkt hebben.
De individuele lessen/ workshops lassen en smeden kunnen wel doorgaan, omdat je dan in je eentje bij mij in de werkplaats komt werken.
Categorie archieven: Werken met klei
Een bekende Nederlander boetseren.
Voor beginnende cursisten heb ik een serie opdrachten.
De opdrachten zijn handvaten om technieken en beeldende vormen te zoeken.
Ze dienen om je fantasie op een spoor te zetten. Of te onderzoeken wat je wel en niet wilt maken en leuk vindt.
Alles moet je leren, ook boetseren.
De opdracht in dit geval, was een passage/ persoon uit een boek, film of computerspel, als inspiratie bron te nemen.
Plamyre houd erg van de gedichten en gedachten spinsels van Leo Vroman.
Haar inspiratie is onderstaand gedicht.
Het idee was in eerste instantie een hoofd te maken waaruit warrige delen staken.
Palmyre begint met het boetseren van het hoofd van Leo Vroman.
Uiteindelijk vind ze het boetseren van het hoofd zo interessant en boeiend, dat ze besluit het hierbij te laten.
Een goed lijkend portret vind ze belangrijk, dat is haar nieuwe uitdaging.
Zo zie je dat een opdracht een heel anders kan op kan gaan, dan je eerst van plan bent. Dat is goed, je moet ontdekken, spelen en kiezen.
Het is een hele kunst om van foto’s een portret van iemand te maken.
toch is het Plamyre goed gelukt.
In deze dia serie zie je goed, de ruimtelijkheid van een portret.
Het achterhoofd is net zo belangrijk, als het gezicht. Samen zijn ze een grote vorm, die maakt, dat het een herkenbaar en menselijk portret wordt.
Van alle kanten moet het een geloofwaardig persoon zijn.
Dat is één van de dingen, die ik je kan leren.
Let ook op het afsnijden van de schouders. In dit geval is het lichaam als sokkel voor het hoofd gebruikt.
Hoe je dat doet, heeft veel invloed op de vorm en het portret.
Over elk detail moet je nadenken en keuzes maken.
Werken met transparant glazuur.
Ik heb al vaker over het kleuren van klei geschreven op de weblog.
In dit stuk je gaat het speciaal over transparant glazuur.
Omdat we in de lessen de klei meestal kleuren met engobe, moet er daarna nog transparant glazuur overheen.
Jordi is hier bezig met zijn werkstukken kleuren.
De slang zit al in de engobe en transparant glazuur. Met de blaadjes is hij net begonnen.
Je zet eerst een kleur op de gebakken klei, in dit geval, daarna doe je er transparant glazuur overheen.
Dan krijg je een intensere kleur en is de klei beter beschermd tegen invloeden van buiten af.
De engobe kun je er soms nog makkelijk afwrijven, ook als het gebakken is. Door het glazuur versmelt het meer met de klei.
Transparant glazuur glimt een beetje.
Je hebt mat en glanzend.
Je koop t het bij een beeldhouw benodighedenzaak zoals Diks Artistsuplier.
Hier zie je de werkstukken van Jordi nog eens. Nu zijn ze wit, de transparant glazuur zit er overheen.
In de lessen werken we met kwasten, een spuitcabine is er niet.
Hieronder zie je het glimmend en gladde effect op een werkstuk van Herman.
Hier vind je meer over het kleuren van klei.
Hoe geef ik klei een kleur?
Open werkplaats
Tijdens de 15e Kunstroute Beuningen is de werkplaats ook open.
Naast mijn kunst en toepaste werk kun je ook informatie krijgen over de lessen en workshops.
Je kunt komen kennis maken en vragen stellen.
19 en 20 september ben je welkom in mijn werkplaats van 12.00-17.00
Ik houd me aan de corona maatregelen, er mogen maar 6 mensen tegelijk binnen en deze keer is het alleen beneden.
Je kunt er voor in en achter weer uit.
Toch hoop ik op goede en interessante gesprekken en ontmoetingen.
Een link naar de pagina van de Kunstroute: https://kunstroutebeuningen.nl/
Start nieuwe cursussen 2020
In het voorjaar heb ik mijn lessen moeten afbreken i.v.m. het Coronavirus.
In het najaar hoop ik de draad weer op te kunnen pakken.
De individuele workshops kunnen zo wie zo door gaan.
De lessen starten weer op 14 en 15 september 2020.
Je kunt je aanmelden, door even een email te sturen, je ontvangt dan een aanmeldingsformulier.
Tijdens de lessen worden de regel die gelden om besmettingen te voor komen opgevolgd.
Het kan zijn, dat er minder plaats is in de lessen, omdat we 1,5 m uit elkaar moeten werken.
Toch hoop ik op een mooi begin van het cursus jaar.
Boetseren en beeldhouwen in het tijdperk van het corona virus.
Net als al mijn collega’s heb ik mijn lessen moeten stoppen i.v.m. het corona virus. Het centrum in het Tolhuis waar ik een ruimte huur ging dicht en is nog steeds niet weer open.
Mijn laatste lessen zouden deze week zijn, maar ik heb mijn cursisten al die tijd niet kunnen zien.
Nu heb ik binnenkort een kleine bijeenkomst georganiseerd, zodat we elkaar weer eens spreken en voorbereidingen kunnen treffen voor volgend seizoen.
Dat er veel is veranderd en nog gaat veranderen staat wel vast.
Mijn lessen kunnen niet meer zo worden ingericht als hiervoor.
De cursisten moeten onderling genoeg afstand hebben, ik mag ook niet te dicht bij komen.
Er is een protocol in de maak voor cultuur educatie, daarin staat hoe ik te werk zal moeten gaan.
De gezellige koffie pauze in de kantine zit er niet meer in.
Een grote groep vaan 15 cursisten past niet in het lokaal.
Willen de cursisten nog wel komen?
Allemaal onzeker heden die ik op dit moment niet kan overzien.
Net als de “Fles van Klein” , die Wim gemaakt heeft.
Dit is een bijna onbegrijpelijke vorm, je moet hem maken om te snappen wat het is.
Zo ga ik het ook maar met mij lessen doen, stap voor stap een nieuwe vorm en werk methode ontdekken.
Wil je informatie dan kun je me altijd bellen of mailen.
Het project Bushalte.
Het project bushalte.
een bus halte met een muur en daarvoor wachtende mensen, dat was het plan van Wim.
Het is een heel project geworden waar hij bijna een jaar over gedaan heeft.
Hij is heel nauwkeurig te werk gegaan.
De jonge man die zo druk is met zijn telefoon dat hij vergeten is zich aan te kleden.
De jonge dame die eigenlijk wel graag wil weten wat er nauw zo interessant is op dat scherm.
en het echtpaar dat stoïcijns alles om zich heen negeert.
Alle drie scenes heeft hij apart gemaakt.
Wim is begonnen met de staande jonge man.
Een staand figuur maken is met klei niet makkelijk, want klei is te slap om een lichaam te kunnen dragen.
Wij hebben een skelet, wat ons overeind houdt. De enkels zijn te dun om het gewicht van het lichaam te dragen. Wim heeft dat opgelost, door hem tegen een muur te plaatsen.
Om een figuur anatomisch goed te krijgen vraagt veel kijk en probeer werk. Wanneer je geen model hebt, kun je bij jezelf voelen en kijken hoe het zit.
Daarnaast komen er technische problemen bij, zoals hierboven.
Verder moet je er ook rekening mee houden dat klei krimpt, zo’n
10 % in het totaal.
Dunnen delen drogen en krimpen sneller dan dikke, daardoor kan het voetje van de muur af krimpen, of het been scheuren, het muurtje kromtrekken enz.
Allemaal dingen waar je rekening mee moet houden.
Als je, zoals Wim nog een figuur ernaast wilt maken, dan moet je om de hoogte van de muur het zelfde te krijgen en de bakstenen doorlopend: de maten opmeten als de klei nog vochtig is!
Anders krijg je maat verschillen.
Ik heb Wim hier pas later op gewezen, vandaar dat er wel hoogte verschillen zijn.
Mooie dame van witte klei
Daarna heeft Wim deze mooie jonge dame gemaakt.
Ze zit op en bankje, de rok plooit mooi over haar benen, ze heeft elegante schoenen aan. Het gezicht is fijntjes.
Op deze schaal zijn details moeilijke en je hebt het juiste gereedschap nodig. Dat moet je zoeken door uit te proberen.
Een gezicht op deze schaal is erg lastig vooral, als je nog niet heel veel ervaring hebt in gezichten maken.
Wim heeft gewerkt met grove chamotte klei en dan zit er al snel een steentje in de weg.
Ook hier zijn er technische problemen van het werken met klei.
De zelfde al hierboven beschreven.
Het bankje was lastig, het wil doorzakken. Hij heeft er een paar stokjes onder gestoken.
Het is Wim gelukt om de dame elegante en levendige houding te geven.
Als sluit stuk moest er een corpulent echtpaar komen.
Een dame en een heer, stevig gearmd in hun nette kleren.
Wim heeft veel aandacht besteed aan de houding en kledingstukken.
De zomer vakantie heeft hij gebruikt om ze af te maken.
Het is gelukt om ze een stevig postuur mee te geven.
Je kunt aan dit project goed zien, dat je met creativiteit veel uit kunt drukken.
Het vraagt geduld en zorgvuldigheid, concentratie en niet opgeven.
Als het de derde keer niet lukt lukt het de vierde keer wel.
Gelukkig is alles goed uit de oven gekomen en staan ze nu alle drie te pronken in zijn huis.
Een abstracte vorm boetseren.
Vaak wordt er gedacht dat abstract werken makkelijker is, dan een figuratief beeld maken.
Eigenlijk is het allebei even moeilijk.
Om abstract te kunnen werken heb je veel fantasie nodig en je moet niet te bang zijn.
Dit beeld is gemaakt door Agnes, ze zegt weliswaar altijd “ik doe maar wat”,
Daarin zit meteen de kern, je moet jezelf de vrijheid geven maar zo iets te doen.
Dit zomaar iets doen stimuleer ik graag als docent.
Tot op een bepaald punt, want opeens is het toch een beeld en moet het aan bepaalde eisen voldoen om een aangenaam en interessant object te worden.
Een abstract beeld moet net als ieder beeld ruimtelijk zijn en als het kan van geen kant het zelfde.
Het mag eigenlijk geen voor en achterkant hebben.
En je mag het beeld niet in één oogopslag snappen.
Bij dit beeld van Agnes is dat goed gelukt.
Je kunt het mooi zien op de foto’s.
Wat ook heel belangrijk is, is de spanning op de vorm.
Dat is iets waar ik vaak op moet wijzen. Het mag geen slappe boel lijken. het ding moet fier overeind staan.
Dat is een van de moeilijkste dingen bij het werken met klei.
Klei is slap en wil graag inzakken. toch moet je proberen om het goed en sterk overeind te houden.
Vooral het afwerken, als de klei al harder is is dan heel belangrijk en een nauwkeurig en tijdrovend werk.
Op dit laatste traject geef ik haar vaak nog wat aanwijzingen.
Door het beeld op te ruwen als het leerhard is verdoezelt Agnes kleine oneffenheden.
Je ziet dat het beeld veel beweging heeft.
Ander werk van Agnes zie je hier in dit blog wat ik eerder schreef.
Hoe geef ik kleur aan klei?
De klei die je gebruikt om te boetseren koop je in pakken van 10 kilo, bij een speciale winkel voor beeldhouw benodigdheden.
Dit kan b.v. bij Dirksartissupliers in Druten.
De kleuren die de boetseer klei heeft zijn beperkt.
Er is wit bakkende klei, zo noem je dat, omdat de klei pas zijn definitieve kleur krijgt na het bakken.
Je hebt ook zwart bakkend en rood bakkende.
De rode kleur kan variëren van oranje tot donkerrood.
De zwart bakkende van bruin tot zwart.
Ik kan me voor stellen, dat je graag meer kleuren zou willen gebruiken.
Daarvoor zijn verschillende manieren.
Je kunt het galzuren.
Je kunt het insmeren met verf, olie, vet, vetkrijt, goudverf, grafiet enz.
Je kunt het ook kleuren met engobe.
Engobe is kleislib, je brengt het met een kwast aan als je werkstuk klaar is. Dat kan op natte klei, maar ook als je werkstuk al droog is.
De engobe moet je niet te dik opbrengen anders bladert het af.
Daarna moet het werkstuk gebakken worden.
Omdat alleen engobe niet goed blijft zitten, zetten we er een laagje transparant galzuur overheen, dan hecht het beter aan de klei en kan het tegen een stootje.
Hier zie je een werkstuk van Herman, met zwarte engobe en transparante glazuur. Door de glazuur word de kleur sprekender.
Met engobe kleuren is makkelijker dan glazuren, omdat je veel kant en klaren kleuren hebt, die makkelijk zijn aan te brengen.
En je maar één soort glazuur nl. transparant nodig hebt.
Ik ben benieuwd wat jou favoriete manier van klei kleuren is.
Kleine panda beer boetseren
Dicky maakt een kleine pandabeer voor haar kleinkind.
Het moet een grappige beer worden met een lieve uitstraling.
Daarvoor heeft ze een mooi voorbeeld van een jonge panda beer opgezocht.
Hierboven is de beer al bijna af, het moeilijks zijn de oren, waar zitten ze precies, wat is de mooiste vorm.
Het is heel goed gelukt door de houding, het lachende mondje en de kleine ogen, meteen vertedering op te roepen.
Het is best moeilijk, maar als het lukt je beeld de juiste uitdrukking mee te geven is dat een extra kick.
Het opruwen van een deel van het hoofd en lijf geeft een zacht effect en is meteen het een goed contrast.
De panda is immers zwart wit.