De 3 D printer bestaat al lang.
Met deze techniek kun je ook ruimtelijke werkstukken maken. Je ontwerpt je werkstuk op de computer of tablet. Dit ontwerp stop je in de 3D printer en die bouwt het laagje voor laagje op uit allerlei materialen.
Je kunt er voorwerpen, beelden, dieren, technische onderdelen enz. mee maken. De printers worden steeds goedkoper en daardoor kan iedereen die het interesseert er een aanschaffen.
De huis tuin en keuken printer, print met een soort plastic. Dat vind ik wel jammer, maar de techniek is te interessant om je er niet in te verdiepen.
Felix 3.0 printer in opbouw, er zijn veel verschillende soorten printers.
Voor het ontwerpen van een sculptuur heb je een ontwerp programma nodig. Daar zijn er vele van: o.a. 123D Design, Sketchup, enz. Je moet er mee leren werken. Er zij ook veel ontwerpen te vinden op internet, o.a. thingiverse, youmagine, enz.
Maar we willen natuurlijk zelf iets maken. Het voordeel van 3D printen kan zijn dat je geen vieze handen krijgt en er niet veel kracht voor nodig hebt.
Je hoeft niet zelf een printer te hebben je kunt je ontwerp laten printen door bedrijfjes die zich via b.v. 3dhubs.com aanbieden.
Om een goed beeld te kunnen maken heb je inspiratie nodig.
Waar vind je die?
Dat is best een lastige vraag.
Sommige mensen hebben altijd ideeën in hun hoofd en kunnen daar uit putten.
Heb je dat niet, dan kun je eigenlijk overal zoeken.
Kranten, natuur, foto’s, boeken, reizen, verhalen, belevenissen, films, kunstenaars, een steen, een stuk hout, enz.
De inspiratie moet vertaalt worden in een idee en omgezet in materiaal, het moet ruimtelijk gemaakt worden.
Het beeld van Hans is een mooi voorbeeld, hij liet zich voor dit beeld van klei en koper inspireren door het prachtige foto boek Natural Fashion. Daarin staan kleurrijke foto’s van jonge mensen die zich versieren met bladeren, bloemen, takken en verf.
Het beeld is gemaakt van zwart bakkende klei, het gezicht is beschilderd. De hoofd tooi van bananen bladeren heeft Hans uit een koperplaat gemaakt. Het koper is mooi groen gepatineerd.
Het beeld is gemaakt van klei, met een hoofd versiering van koperplaat.
Bronsgieten is een fascinerend ambacht. Het proces is ingewikkeld en voor een leek soms moeilijk te begrijpen. Hoe kan het, dat mijn beeldje van was omgetoverd wordt in een zwaar en duurzaam metaal als brons?
Om dit proces beter te begrijpen heb ik een aantal jaren geleden met een groep enthousiaste cursisten een werkje in lood gegoten. De stappen in het proces zijn hetzelfde als met bronsgieten. Het verschil is, dat lood een veel lager smeltpunt heeft dan brons. Je kunt het op een flinke gasbrander laten smelten, wel altijd buiten werken en niet laten koken. ( Looddampen zijn giftig).
Hieronder kun je zien hoe we te werk zijn gegaan.
Nu is deze groep bezig om het geleerde om te zetten in een mal voor brons.
Albast is een zachte steen soort, die je relatief makkelijk kunt bewerken. Om het te bewerken gebruik je steenbeitels, steenraspen, vijlen en schuurpapier. Steen is een natuurlijk materiaal en dat betekent, dat het nooit homogeen van samenstelling is. Je kunt dat bij de ene voet van het beeld mooi zien, daar zitten scheuren en verkleuringen.
Dit beeld is gemaakt door Ann van witte albast. Het mooie van dit materiaal is dat het licht doorlaat, daardoor wordt het doorschijnend. Je moet het wel mooi polijsten, anders zie je dat niet.
De charme van dit beeld is, dat de vormen druppelachtig lijken en het iets van een amoebe achtig wezen heeft, dat eigenwijs achterom kijkt.
Je ziet hier dat, materiaal keuze en bewerkingstechniek bijdragen aan de zeggingskracht van een beeld.
Er zijn verschillende soorten albast: witte, champagne en blauwe albast. De blauwe albast is erg mooi maar harder.
Het maken van een beeld is al moeilijk genoeg.
Dicky maakte deze prachtige dolfijn. Hij moet mooi glad en strak zijn, zijn huid moet haast glimmen. De uitdaging is om hem snel en gestroomlijnd te maken. Dat laatste bereik je door de vorm de goede spanning mee te geven. Hij moet een strakke huid hebben, zonder deuken en hobbels. Wanneer je er langs kijkt moeten alle lijnen vloeiend lopen. Als dat gelukt is kun je de huid laten glimmen. De klei moet leer hard zijn. Je neemt dan een glad hard voorwerp, wat een beetje bol is, b.v. een kiezel, een lepel enz. Daarmee strijk je over het beeld en je zult zien de klei gaat glimmen.
Een dolfijn moet springen, hij kan niet van zichzelf staan, daarom kies je een sokkel waarop je hem kunt bevestigen meet een pin.
Zo lijkt hij te zweven boven het water. Dicky heeft de sokkel de vorm van een golf gegeven, (het is een stuk speksteen) zo wordt het een mooi geheel wat goed bij elkaar past en de dolfijn springt!
Je kunt op verschillende manieren een beeld van klei maken.
Martijn bouwt zijn beelden op uit worstjes klei.
Op deze manier kun je makkelijk allerlei vormen maken. Het voordeel is dat je beeld meteen hol is.
(Een massief kleibeeld moet je uithollen, als je het wilt bakken)
Toren van klei
Veel vormen mogelijk
Hier blijven de worstjes zichtbaar.
De worstjes klei moet je goed aan drukken, anders hechten ze niet goed op elkaar. Aan de binnenkant kun je ze samen wrijven, zodat het een geheel wordt. Dat kan natuurlijk ook aan de buitenkant, maar dan krijg je niet zo’n mooi ritme en patroon. Je kunt op allerlei manieren de worstjes op elkaar stapelen, er ontstaan dan steeds andere ritmes en structuren.
De verschillende onderdelen kun je apart maken en later tot een beeld samen voegen.
Belangrijk is, dat de wanddikte gelijkmatig is.
Ruimtelijk werken, beeldhouwen in hout, smeden, boetseren, creatieve cursussen
