Het is nog volop zomer en bijna iedereen is met vakantie.
Straks begint het weer te kriebelen, je wilt iets creatiefs doen, iets leren, mooie dingen maken, nieuwe mensen leren kennen.
Een goede keus is dan een cursus beeldhouwen en boetseren.
De cursus start weer op dinsdag avond
om 19.30 tot 22.00 in het Tolhuis 4444.
30 lessen voor € 480,- dat is €16,- per les
Aanmelden en informatie, mail naar info@habekotte.com
Aanmeldingsformulier downloaden
Misschien wil je graag een beeld maken van je lievelingsdier. Een hond, een kat, leeuw of olifant, het zijn allemaal interessante vormen om te maken. Het motief is eindeloos en je kunt allerlei materialen kiezen.
Wat is een goede manier om te beginnen?
Het beste is om te beginnen met klei. Van klei kun je snel een schets maken, de vorm aan passen en je diermotief goed bestuderen. Je kunt afbeelding van je dier opzoeken en foto’s maken.
Ben je niet tevreden over de opzet, dan begin je makkelijk opnieuw.
Je kunt details makkelijk aanpassen en uitproberen.
Deze beelden kun je natuurlijk bakken en als eind product zien.
Je kunt ze ook als voorstudie nemen voor een beeld van hout of steen.
Je hebt dan het dier al een keer gemaakt en weet waar de moeilijke stukken zitten. Je ziet je onderwerp ruimtelijk voor je, wat je kan helpen bij het hakken in een blok steen of hout.
De cursisten zijn druk bezig met het voorbereiden van een expositie. Om te kunnen exposeren heb je een locatie nodig, je kunt het proberen bij bestaande expositie ruimte, je kunt een ruimte huren zoals het kerkje van Persingen, je kunt ook zelf een locatie zoeken. In dit geval exposeren we in de werkplaats van de docent.
Het is een beetje informeel en past goed bij een groep die met passie haar hobby beoefend.
We hebben een mooie flyer, die is ontworpen doorAnne Ligthart.
De uitnodiging moet er helder en goed uit zien.
We hebben een persbericht gemaakt.
Het werk is voor het grootste deel ontstaan in de loop der jaren, maar er wordt nog aan nieuw werk gewerkt.
Het is best moeilijk om te kiezen welke werken geschikt zijn voor de expositie. Ze moeten bij elkaar passen en een mooi geheel vormen,
zodat ze goed uitkomen. Minder is meestal meer in zo’n geval.
Je kunt er natuurlijk ook voor kiezen om te laten zien wat je allemaal kan, door heel verschillende beelden uit te kiezen. de manier van presenteren moet er voor zorgen dat elk werk tot zijn recht komt.
Je moet er dus over nadenken wat je precies wilt met je presentatie.
Als alles is uitgezocht moet het getransporteerd en op gesteld worden. Afhankelijk van de kwetsbaarheid van je werk vergt dit ook de nodige voorbereidingen. Het zou jammer zijn als er iets kapot gaat. Je kunt er voor kiezen om je werk te verzekeren.
Wanneer het aangekomen is op de expositie plek, komt het moeilijkste.
Hoe zet ik het zo goed mogelijk neer op de aan jou toegewezen plek?
Als je samen exposeert moet je er samen iets moois van maken.
Is de presentatie rustig, dan komt je werk beter tot zijn recht.
Ben je nieuwsgierig hoe de cursisten het gaan doen, kom dan 25 of 26 maart kijken.
De cursisten van de beeldhouw- en boetseergroep laten zien wat ze de afgelopen jaren hebben gemaakt, geleerd en ontdekt.
Ze maken een tentoonstelling van hun werk op 25 en 26 Maart in Werkplaats Dijk 5, 6551 ZC in Weurt.
De expositie is beide dagen open van 13.00-17.00.
Tijdens de expositie is er één van hen aanwezig om uitleg te geven en vragen te beantwoorden.
Er zijn werken te zien van klei, brons, steen en hout.
De werkplaats is de smederij van Gerlinde Habekotté, zij is de docent van de groep.
De exposanten zijn: Rian Evers, Joke Nijman, Herman Onstenk, Dicky van der Veen, Agnes Lichtenberg en Maria Ligthart
Je wilt met klei een groot beeld maken, dat kan, maar het vraagt wel om goede voor bereidingen.
Als je het beeld wilt laten bakken moet je allereerst weten hoe groot de oven is waar hij in moet.
Je kunt er ook voor kiezen het beeld in delen op te bouwen. dan zijn je mogelijkheden eindeloos.
Hans heeft deze mooie grote uil gemaakt, hij past precies in de oven die wij gebruiken 70x50x50cm.
Het beste kun je werken met grove chamotte klei. Je kunt het beeld massief opbouwen, maar dan heb je heel veel klei nodig en het beeld wordt heeeeel zwaar.
Hol opbouwen is het beste, je kunt eerst een basis van kranten maken. Wat ook kan is hol opbouwen, neem dan een wanddikte van minstens 3 cm. Naar boven toe kun je dunner werken.
Het opbouwen van zo’n beeld gaat niet in een keer. Je moet zorgen dat de basis leer hard wordt, pas dan kun je verder bouwen.
Soms heb je versteviging nodig, dit kan een stok zijn. Die je goed vast maakt op je boeseerplank. Die plank moet groot genoeg zijn en de stok stevig vast zitten.
Dit is vooral belangrijk bij een dun beeld.
De vorm verhouding van de oehoe is robuust, die blijft vanzelf staan.
Omdat de klauwen ergens overheen grijpen, moet het dier ook nog op een klein sokkeltje staan. Ook tijdens het bakken. Hans heeft hiervoor 2 bakstenen op maat gemaakt.
Het boetseren van een gezicht is een van de moeilijkste onderdelen van het vak.
Ik ga nu niet precies uitleggen hoe het in zijn werk gaat, dat staat uitgebreid beschreven in een aantal boeken. De beste manier om het te leren is het zelf te doen.
Dicky boetseert een zwemster met een karakteristieke fantasie kop.
De neus en de mond zitten er al op, nu de ogen nog.
Als je rechts bent zal je merken, dat het maken van een rechter oog makkelijker is dan het linker. Vaak begin je er ook automatisch mee.
Bij het boetseren speelt je motoriek een grote rol. Handelingen aan je rechterkant gaan makkelijker en beter.
Voor links handige mensen is het net anders om.
Hou daar rekening mee, en werk aan beide kanten tegelijk, zo voor kom je, dat je heel erg je best moet doen, om het linker oog precies het zelfde te moeten maken, als het veel mooier gelukte rechter oog.
Dit geld in principe voor het hele beeld. Werk altijd overal in het zelfde stadium aan het beeld. Zodat niet een onderdeel al helemaal af is en de rest niet.
Een reliëf is een goed begin om ruimtelijk te leren denken.
Het is een soort tussenstap, tussen iets in het platte vlak en een ruimtelijk werkstuk.
Je begint met een plaat klei, die kun je rollen met een deegroller tussen twee stokje, zo krijg je een egale dikte. Je kunt het natuurlijk ook uit de hand doen dan krijgt het een organische vorm.
Je kunt het valk ook opbouwen uit stukjes klei die je aan elkaar maakt, zo kan er al een begin van een reliëf ontstaan.
Agnes heeft een plak gerold uit de losse hand, hierdoor ontstaat dikte verschil, dat geeft een mooi levendig effect aan de huid.
Ze heeft vormen van klei op de plaat geplakt en er vormen uit gesneden en lijnen aangebracht. Zo krijg je goede diepte werking.
De schaduwen veranderen met de licht inval, dat maakt het werkstuk interessant.
Een ander voorbeeld is dit werk van Maria, ook twee hoofden, maar dan heel anders.
Maria heeft hier twee figuren uitgebeeld, door vormen van een hoofd en lichaam op de kleiplaat aan te brengen. Ook de haren, neus en mond liggen hoger, de ogen zijn naar binnen gewerkt.
Ook hier werk de schaduw mee aan het effect van het eind resultaat.
Dat schaduw heel belangrijk is bij het suggereren van diepe en ruimtelijkheid zie je goed in een ander reliëf dat Maria heeft gemaakt. Dit abstracte wandreliëf is heel aantrekkelijk door de afwisseling van licht en donker.
Om structuren aan te brengen in klei kun je allerlei hulpstukken en materiaal gebruiken. Je kunt er in prikken, overheen schrapen, in snijden. Je kunt er van alles in afrukken, zoals een sleutel, jutte, vitrage, gordijnstof, taartkleedjes, gaas, bladeren enz. De mogelijkheden zijn eindeloos en experimenteren levert altijd verrassende dingen op.
Het boetseren met klei is een fascinerende hobby. Klei is een materiaal dat zich makkelijk laat vervormen, maar dat is ook meteen een moeilijke eigenschap. Zelf omschrijf ik het wel eens als “slappe moder”.
Om cursisten te leren, hoe ze klei naar hun hand kunnen zetten geef ik aan het begin van de cursus een aantal opdrachten. Eén ervan is het maken van een fantasie vrucht, die vol spanning staat, van sap en rijpheid.
De vrucht wordt opgebouwd met rolletjes klei, op deze manier word hij hol. Je leert zo spelen met de wanddikte en het sturen van de vorm. Je moet het als het ware letterlijk in je vingers krijgen.
Omdat een klei vorm eigenlijk de neiging heeft in elkaar te zakken, is de uitdaging van deze opdracht: de spanning erin te houden.
De vrucht moet er mooi en smakelijk uitzien, fris en vers.
Dat is geen makkelijke opgave en lukt niet altijd even goed.
Spanning brengen in een geboetseerde vorm, is iets wat je moet leren, naar verloop van tijd krijg je het beter onder de knie en leer je waar je op moet letten.
Het glazuren van klei wordt het mooist in een spuitkabine. Je brengt dan de glazuur op met een glazuur spuit. Je kunt het vergelijken met het spuiten van een auto na schade.
Als hobbyist beschik je meestal niet over dergelijke apparatuur.
Het opbrengen van glazuur met een kwast gaat ook prima. Het resultaat is iets minder strak, dan met een glazuur spuit.
Je moet wel precies te werk gaan en niet te veel kwasten, zoals met verf, maar het er opleggen. De droge biscuit gebakken klei pakt het glazuur makkelijk aan.
Dit is een mooi voorbeeld van een rode glazuur.
Er zijn heel veel soorten en kleuren glazuur. die kun je nooit allemaal op voorraad hebben.
In gespecialiseerde winkels kun je ze kopen.
Het is soms goed om eerst een proefje te maken op een stuk klei, met de klei die je als ondergrond hebt. Dit proefstukje kun je bewaren, goed vastleggen wat het is, dan kun je het later altijd weer gebruiken als je een nieuw glazuur moet kiezen.
Het beeld van Marja is geglazuurd met rode, transparante en zwarte glazuur.
Collega kunstenaar/docent Saskia de Rooy heeft een mooi stuk geschreven over lesgeven in ruimtelijk werken. Hier de link naar het artikel:
Wat wil ik mijn leerlingen leren.
