Wim heeft een plan, hij wil een nestkast voor vogels in de vorm van een hoofd maken. Daarvoor moet hij eerst een holle vorm boetseren, om er daarna een hoofd van te maken. De mond, neus en oren worden er op gezet. Het mag een beetje een vreemde kerel worden. Om de nestkast schoon te kunnen maken krijgt hij een petje op, dat kan er af en zo kun je in de nestkast kijken.
Nestkast als karakterkop.
Het boetseren van ogen is altijd moeilijk, Wim heeft het goed aangepakt. Er zit een gaatje in de pupil. Aan de achterkant is het hoofd zo gemaakt dat het stevig tegen een stam van een boom gehangen kan worden. De oren dienen al ophang punten. Na het bakken is het hoofd geglazuurd, zodat het beter tegen weersinvloeden beschermd is. En er moet een aanvliegopening in komen, de grote bepaald welke vogel in het hoofd mag wonen.
Zoeken naar een goede plek voor het aan vlieg gat.
Bij het maken van een karakterkop, mag je lekker overdrijven en kun je je uitleven op de vormen van de neus, mond en gezicht. Dat maakt het leuk om te doen.
Een project van Wim. Hij wil “de fles van Klein” begrijpen en daarom gaat hij er één maken. Het hele proces heeft meer dan een jaar geduurd. Ook omdat er lessen uit gevallen zijn door corona. Het proces van dit beeld laat zien, dat je veel geduld en doorzettingsvermogen nodig hebt om een bijzonder mooi resultaat te krijgen.
Zo is hij begonnen, hier zie je het binnenste van de fles.
Je ziet hier boven het begin van het werkstuk. “De fles van Klein” is een wiskundig begrip, met veel toepassingen. Wim is wiskundige en wil het principe van de fles met een oneindig oppervlak begrijpen. “De fles van Klein” is wel vaker gemaakt, soms van glas, dan kun je de binnenkant ook zien. Hierboven zie je ook wat er binnen in de fles van Wim zit, later als de vorm gesloten wordt, zie je het niet terug. De vorm wordt, zoals je ziet hol opgebouwd.
Als het de vorm van de fles klaar is met één opening, maar een oneindig oppervlak, wil Wim er een beeld van maken. Hij begint met poten en laat het langzaam groeien tot een soort draak. Het beeld krijgt ogen, een tong en oren. Alles wordt heel zorgvuldig aan de grondvorm vast geboetseerd. De poten zorgen er meteen voor dat de fles niet hoeft te liggen, maar kan staan. Hoe zorg ik ervoor dat een beeld goed blijft staan is een belangrijk beeldhouw probleem. Wim lost het goed op.
Stapje voor stapje veranderd de fles in een levend wezen.
Het wordt een vreemd wezen met een huid met schubben en stekels. Wim kan zich helemaal uit leven in het variërend in oppervlakte structuren en kleine vormen, als vinnen, haren lelletjes enz. Ik en de mede cursisten volgen zijn project en fantasie met aandacht en verbazing. Uit eindelijk is het beeld klaar en wordt gebakken. Altijd een heel spannende stap, vooral met veel kleine kwetsbare uitsteeksels. Gelukkig gaat het allemaal goed. De volgende stap is het beeld kleuren en transparant glazuren en nog eens bakken. Het resultaat mag er zijn, kijk maar.
Heel mooi in detail gekleurd, met blauw, gele en groene engobe.
Voor beginnende cursisten heb ik een serie opdrachten. De opdrachten zijn handvaten om technieken en beeldende vormen te zoeken. Ze dienen om je fantasie op een spoor te zetten. Of te onderzoeken wat je wel en niet wilt maken en leuk vindt. Alles moet je leren, ook boetseren. De opdracht in dit geval, was een passage/ persoon uit een boek, film of computerspel, als inspiratie bron te nemen. Plamyre houd erg van de gedichten en gedachten spinsels van Leo Vroman. Haar inspiratie is onderstaand gedicht.
Het idee was in eerste instantie een hoofd te maken waaruit warrige delen staken. Palmyre begint met het boetseren van het hoofd van Leo Vroman.
De kop begint vorm te krijgen.
Uiteindelijk vind ze het boetseren van het hoofd zo interessant en boeiend, dat ze besluit het hierbij te laten. Een goed lijkend portret vind ze belangrijk, dat is haar nieuwe uitdaging. Zo zie je dat een opdracht een heel anders kan op kan gaan, dan je eerst van plan bent. Dat is goed, je moet ontdekken, spelen en kiezen. Het is een hele kunst om van foto’s een portret van iemand te maken. toch is het Plamyre goed gelukt.
Het achterhoofd van een portret
Let op hoe de kop op het lichaam staat.
De blik in de ogen is belangrijk.
Portret boetseren van Leo Vroman
Een mooie en profiel foto.
let op de manier van afsnijden van de schouders.
In deze dia serie zie je goed, de ruimtelijkheid van een portret. Het achterhoofd is net zo belangrijk, als het gezicht. Samen zijn ze een grote vorm, die maakt, dat het een herkenbaar en menselijk portret wordt. Van alle kanten moet het een geloofwaardig persoon zijn. Dat is één van de dingen, die ik je kan leren. Let ook op het afsnijden van de schouders. In dit geval is het lichaam als sokkel voor het hoofd gebruikt. Hoe je dat doet, heeft veel invloed op de vorm en het portret. Over elk detail moet je nadenken en keuzes maken.
Als je een mooie wortelstonk vind, met veel vertakkingen en een grillige vormen, spreekt die al gauw tot de verbeelding. Je kunt het associëren met allerlei dingen, het prikkelt je fantasie. Yvonne heeft van Wim een mooie wortelstok van een buxus gekregen.
De wortelstronk van een flinke buxus.
Vanwege de buxusmot moest Wim zijn hele tuin aanpassen en daardoor kwamen deze mooie stukken vrij voor de cursus. De wortels worden de slangen op het hoofd van Medusa. Wie was Medusa? In dit artikel met een YouTube film lees je er meer over.
Eerst wordt alles schoongemaakt en van de bast ontdaan. Buxus hout is prachtig hout om mee te werken. Het is heel dicht van structuur, je ziet geen houtnerf. Het is geel en erg hard. Het hout is zwaarder dan water en het zinkt, Met scherp gereedschap kun je er heel goed en mooi in snijden en hakken. Je kunt hele fijne en kleine details maken.
De plaats van de neus, ogen en de mond worden bepaald.
Yvonne begint met het bepalen van de verhoudingen, de plaats van de ogen, de neus en de mond. Omdat een stuk hout soms niet precies de goede anatomische verhoudingen heeft, moet je kiezen voor wat kan. Dat is juist de charme van het werken met een stuk hout uit de natuur. De ogen komen in dit geval wat schuiner in het gezicht te zitten. Hoe ze de slangen gaat vormgeven blijft even rusten. Langzaam groeit de vorm van het hoofd door steeds iets weg te nemen.
Bij het hakken van een kop moet je zorgen, dat alles rond het hoofd gaat in een halve cirkel. De mond is een halve cirkel, de neus en de ogen zijn dat ook. Kijk maar eens naar iemand naast je. Als je de persoon van opzij ziet zie je toch de mond, de neus en het ene oog. Dat kan alleen als ze rond het hoofd geplaatst zijn. Hier zie je dat Yvonne dat goed heeft gedaan met de neus en de mond. De ogen zijn zoals gezegd niet helemaal anatomisch juist. Je kunt ook mooi de kleur van het buxushout zien.
Medusa heeft een mooie lange nek gekregen.
Uit eindelijk kiest Yvonne ervoor, de wortels zo te laten en ook niet veel aan de rafelige uiteinden te doen. Het is een mooie kop geworden met een aparte houding door de prachtige lange nek.
Tijdens de 15e Kunstroute Beuningen is de werkplaats ook open. Naast mijn kunst en toepaste werk kun je ook informatie krijgen over de lessen en workshops. Je kunt komen kennis maken en vragen stellen. 19 en 20 september ben je welkom in mijn werkplaats van 12.00-17.00 Ik houd me aan de corona maatregelen, er mogen maar 6 mensen tegelijk binnen en deze keer is het alleen beneden. Je kunt er voor in en achter weer uit. Toch hoop ik op goede en interessante gesprekken en ontmoetingen.
Net als al mijn collega’s heb ik mijn lessen moeten stoppen i.v.m. het corona virus. Het centrum in het Tolhuis waar ik een ruimte huur ging dicht en is nog steeds niet weer open. Mijn laatste lessen zouden deze week zijn, maar ik heb mijn cursisten al die tijd niet kunnen zien. Nu heb ik binnenkort een kleine bijeenkomst georganiseerd, zodat we elkaar weer eens spreken en voorbereidingen kunnen treffen voor volgend seizoen.
Fles van Klein
Dat er veel is veranderd en nog gaat veranderen staat wel vast. Mijn lessen kunnen niet meer zo worden ingericht als hiervoor. De cursisten moeten onderling genoeg afstand hebben, ik mag ook niet te dicht bij komen. Er is een protocol in de maak voor cultuur educatie, daarin staat hoe ik te werk zal moeten gaan. De gezellige koffie pauze in de kantine zit er niet meer in. Een grote groep vaan 15 cursisten past niet in het lokaal. Willen de cursisten nog wel komen? Allemaal onzeker heden die ik op dit moment niet kan overzien. Net als de “Fles van Klein” , die Wim gemaakt heeft. Dit is een bijna onbegrijpelijke vorm, je moet hem maken om te snappen wat het is. Zo ga ik het ook maar met mij lessen doen, stap voor stap een nieuwe vorm en werk methode ontdekken. Wil je informatie dan kun je me altijd bellen of mailen.
De opening van de fles van Klein.
Ruimtelijk werken, beeldhouwen in hout, smeden, boetseren, creatieve cursussen
