Half september beginnen de lessen beeldhouwen en boetseren en beeldhouwen in hout weer. Dit zijn jaar cursussen van 30 lessen.
Je kunt dan optimaal profiteren van het aantal lessen en hebt veel tijd om aan een werkstuk te werken.
Instromen kan.
Daarnaast is het mogelijk blokken van 5 of 10 lessen te volgen.
Voor informatie en lestijden kun je op deze site kijken.
Mocht het niet duidelijk zijn dan kun je altijd bellen 0614750754 of een email sturen naar info@habekotte.com
Over het boetseren van een kop heb ik al vaker geschreven.
Het blijft fascinerend, hoe je het karakter van een persoon kunt vangen in klei.
Het mooie van een kop maken, is dat je uitdrukking en emoties kunt vast leggen. Ook is het fijn, omdat het heel concreet is.
Een hooft heeft oren, neus, mond, ogen, haren enz.
Het doel is eigenlijk heel duidelijk.
Maar dan begint het pas.
Hoe ziet de neus eruit, waar zit die? Hoe krijg ik een sprekende mond.
Waar zitten de oren en wat zijn dat ingewikkelde dingen!
Voor een beginnend boetseerder is het vaak een moeilijke zoek tocht, met veel obstakels en hindernissen.
Het is zoeken naar de verhoudingen en de juiste vormen.
Vaak is het zo moeilijk, dat je als cursist denk, nu heb ik een mooie neus, daar blijf ik af. Terwijl hij eigenlijk nog niet helemaal op de goed plek zit.
Juist bij een portret moet je al zoekend werken en vooral niet te klein denken.
Meestal wordt er te pietepeuterig en te bang gewerkt.
Je bent blij met wat je hebt en durft niet opnieuw een neus te maken.
Toch is het beter om spontaner te werken.
Om meer los te komen van je maniertje, kun je jezelf beperkingen op leggen. B.v. je mag alleen met één bepaald soort gereedschap werken.
Of je mag niet vergen en strijken. Zo dwing je jezelf om op een andere manier te werken. Door de beperking moet je andere oplossingen verzinnen.
Je kunt ook naar andere kunstenaars kijken die portretten hebben gemaakt. Zo zie je dat het niet altijd nodig is om perfect anatomisch juist te werken. Het gaat om hoe het portret overkomt, wat drukt het uit.
Wat is het karakter van de persoon.
Een kunstenares die een hele mooie website heeft met veel inspirerende video’s en films is: Mooniq Priem.
Het is een genot om haar te zien werken.
Voor jezelf kan het ook goed zijn een aantal korte schetsen te maken, om niet te lang vast te blijven zitten aan je kop. Zodat je niet in de valkuil trapt van verder prutsen.
Als je b.v. aan 3 koppen tegelijk werkt, kun je telkens weer wat afstand nemen en met frisse blik kijken.
Net als al mijn collega’s heb ik mijn lessen moeten stoppen i.v.m. het corona virus. Het centrum in het Tolhuis waar ik een ruimte huur ging dicht en is nog steeds niet weer open.
Mijn laatste lessen zouden deze week zijn, maar ik heb mijn cursisten al die tijd niet kunnen zien.
Nu heb ik binnenkort een kleine bijeenkomst georganiseerd, zodat we elkaar weer eens spreken en voorbereidingen kunnen treffen voor volgend seizoen.
Dat er veel is veranderd en nog gaat veranderen staat wel vast.
Mijn lessen kunnen niet meer zo worden ingericht als hiervoor.
De cursisten moeten onderling genoeg afstand hebben, ik mag ook niet te dicht bij komen.
Er is een protocol in de maak voor cultuur educatie, daarin staat hoe ik te werk zal moeten gaan.
De gezellige koffie pauze in de kantine zit er niet meer in.
Een grote groep vaan 15 cursisten past niet in het lokaal.
Willen de cursisten nog wel komen?
Allemaal onzeker heden die ik op dit moment niet kan overzien.
Net als de “Fles van Klein” , die Wim gemaakt heeft.
Dit is een bijna onbegrijpelijke vorm, je moet hem maken om te snappen wat het is.
Zo ga ik het ook maar met mij lessen doen, stap voor stap een nieuwe vorm en werk methode ontdekken.
Wil je informatie dan kun je me altijd bellen of mailen.
Appelhout is heel geschikt om een beeld uit te hakken.
Het is mooi fijn van structuur, lekker zacht en mooi van kleur.
De kleur kan verschillen van licht blond tot donker oker.
Het hout hakt heel fijn en splinterd niet.
Je kunt er fijne detail uit snijden.
Als de boom oud is zijn de stammen soms getordeerd.
Soms zijn er vergroeide noesten met kleur verschillen en warrig hout.
Appelbomen in moderne boomgaarden worden niet oud en dik.
Een interessant stuk is dan de entknol.
Dat is de plek waar de boom geënt is op een onderstam.
Op deze plek ontstaat een soort bolvormige vergroeiing.
Op deze plaats is het hout heel warrig.
Je kunt deze warrige vormen goed gebruiken om een beeld van te maken.
De vormen roepen allerlei associaties op.
Minny ziet er een vrouw met mooie lange haren in.
Lidwine heeft dit ogenschijnlijk eenvoudige beeld gemaakt, uit kersenhout.
Het is een prachtige subtiele vorm geworden.
In eerste instantie ziet het er simpel uit, maar het beeld fascineert door de kleur verschillen, de scheur en de vorm.
Ze heeft de vorm van het blok hout gevolgd en versterkt.
De zijkant golft licht en het blok word van de grond getild door de lichte ronding naar onder.
Het komt heel precies hoe deze ronding verloopt om een goed effect te krijgen.
Bij het maken van een beeld is het van belang hoe het de grond raakt.
Als het aan de grond plakt is de vorm meestal niet spannend en slap.
Als het beeld zich op een bijzondere manier losmaakt van de grond krijgt het iets eigens en krachtigs.
Hoe pak je dat aan.
Als je een idee hebt, moet je daar ook een geschikt stuk hout bij zoeken.
Je kunt wel in vers hout hakken, het hout gaat dan drogen en scheuren en je weet niet waar en hoe.
Daarom hebben cursisten een voorraad hout verzameld, dat een paar jaar kan drogen. Als je dan een goed idee hebt kun je aan de slag.
Yvonne heeft een mooi stammetje lindehout genomen, om daar een aalscholver uit te hakken. Ze heeft een aantal foto’s van de vogel uitvergroot, om goed de vormen te kunnen bestuderen.
Lindehout is voor beeldhouwen zeer geschikt. Het is zacht en makkelijk te hakken. Het is mooi egaal van structuur.
Yvonne heeft een mooie lange en goed gedroogd stammetje met weinig scheuren. Het gaat er nu om de karakteristieke houding van een aalscholver te vangen in hout.
De aalscholver heeft een mooie lange nek, een aparte snavel en een bijzonder postuur.
Als de vogel bijna klaar is gaat Yvonne hem met een rasp bewerken, zodat hij een strakke gladde vorm krijgt.
Met de rasp en vijl haalt ze de grove structuur weg en kan ze de lichaamsvormen van de vogel strakker maken.
Tenslotte schuurt ze hem met schuurpapier, dan is hij helemaal strak en glad, alsof hij zo uit het water komt.
Het diermotief is voor hobbyisten een dankbaar onderwerp. Ook in de beeldende kunst zijn dieren een belangrijke inspiratie bron, denk maar eens aan leeuwen standbeelden, de stier van Potter, of het fiets stuur en zadel van Picasso.
Al eerder schreef ik over diermotieven.
