Boetseren kan soms heel ingewikkeld en verwarrend zijn. Je hebt een vorm in je hoofd, of je wilt iets maken naar de waarneming. Wat je ziet of fantaseert bestaat uit veel details en onderdelen. Dan kan het helpen je op de restruimte te consenteren. Restruimte is de ruimte om het onderwerp, of tussen het onderwerp. Zeg maar de lucht eromheen.
Mannetjes van klei
Dit groepje mannetjes staat daar te kijken, je ziet tussen het zwart de ruimte, die ruimte is simpeler van vorm, dan de figuurtje samen. Door je op de omtrek te concentreren kom je makkelijker tot een vorm. Omdat het ruimtelijk werk betreft veranderd de ruimte tussen de figuren met het draaien ervan.
Kleimannetjes
De restruimte is niet alleen een belangrijk hulpmiddel bij het maken van werk, het zorgt ook voor spanning in het werk. De afstand tussen de figuren en hoe ze naar elkaar toe gedraaid zijn bepaald de sfeer en de verhouding in het werk. Met heel simpele vormen kun je zo veel suggereren, dat is het mooie en spannende aan dit werk van Liduine.
Er was eens een saai klein stukje grijs speksteen.
Als tussendoortje werd het door Rian meegebracht naar cursus, omdat ze zo gauw geen andere steen had. Eigenlijk had ze er helemaal niet zoveel zin in, omdat het een saaie grijze kleur had en door het formaat moeilijk te bewerken.
Maar goed als je een keer aan iets begonnen bent moet je het ook afmaken.
In speksteen kun je beter niet hakken, de steen is niet erg stabiel, er breken heel makkelijk stukken af. Meestal veel grotere dan je bedoelt.
Vijlen en raspen gaat heel goed, vormen met grof schuur papier ook.
Speksteen zwart met grijs
Hier zie je de mooie deuken
en hier ook.
Aan deze kant komt het zwart mooi uit.
Uiteindelijk is het een heel interessant klein object geworden, met een spannende bolle vorm aan de onderkant. Een paar mooie deuken geven het net weer even iets onvoorspelbaars.
Zoals bij elk ruimtelijk object is het belangrijk, dat je vorm een mooie spanning heeft, goede verhoudingen, niet te voorspelbaar is en aan alle kanten interessant.
De technische afwerken doe je met schuurpapier van nr. 80 t/m 1000 eventueel nog 1200. Je gebruikt waterproof schuurpapier en je schuurt in een teiltje.
De echte glans blijft bij speksteen alleen als je het daarna in de was zet. De laatste tijd hebben we een nieuwe methode ontdekt: inwrijven met bijenwas en daarna in de oven thuis een poosje op
80 gr. dan trekt de was goed in. eventueel herhalen als de steen warm is.
Het voorbeeld ligt er naast en word op het stuk hout getekend
De verkleuring in het hout is hier al te zien.
Dicky aan het werk.
de eerste ronde vormen.
Nog veel werk te doen.
Met de motorzaag ingekort.
Een ronde vorm is moeilijk in te klemmen.
Het hoekkige moet eruit.
De vorm wordt duidelijker.
Steeds maar zorgen dat het rond wordt.
En voorzichtig inklemmen.
Het eindresultaat.
De verkleuring in het hout komt mooi uit.
Een ammoniet uit notenhout hakken
Een mooi lijnenspel.
Dat het niet symetrisch is maakt het spannend.
De ammoniet van notenhout.
Ammoniet gebeeldhouwd uit notenhout.
Notenhout is bekent, omdat het door meubelmakers gebruikt wordt. Het is ook mooi hout voor beeldhouwers. In de zomer van 2015 is Dicky begonnen met een flink stuk.
Haar idee is om een ammoniet te hakken uit dit stuk hout. Eerst zagen we een breed stuk uit een stam die zich in tweeën splitst. Daarop wordt grof weg de vorm van de ammoniet getekend. Dan begint het hakken.
Ze begint er aan tijdens de workshop beeldhouwen bij Stip24
in Oostenrijk.
Een ammoniet of slakkenhuis is een prachtige vorm, het lijkt simpel, maar is erg moeilijk om te maken. Alles moet mooi rond en regelmatig van vorm worden. Dat is ook de belangrijkste opgave voor Dicky. De vorm moet mooi rond en regelmatig lopen.
In het hout zit een prachtige verkleuring, die na verloop van tijd steeds beter tevoorschijn komt. Maar ook heeft het hout een bepaalde groeirichting en structuur, die het bewerken soms erg lastig maken. Na heel wat uren cursus, bijna een jaar verder is het beeld eindelijk af.
Het is prachtig geworden, een mooie vorm, het kleur effect van het komen goed uit. En dat het niet helemaal symmetrisch is maakt het spannend en geeft de vorm beweging.
Notenhout kun je goed bewerken, het is matig hard. de kleur is grijs bruin, tot donkerbruin.
Het boetseren met klei is een fascinerende hobby. Klei is een materiaal dat zich makkelijk laat vervormen, maar dat is ook meteen een moeilijke eigenschap. Zelf omschrijf ik het wel eens als “slappe moder”.
Om cursisten te leren, hoe ze klei naar hun hand kunnen zetten geef ik aan het begin van de cursus een aantal opdrachten. Eén ervan is het maken van een fantasie vrucht, die vol spanning staat, van sap en rijpheid.
De vrucht wordt opgebouwd met rolletjes klei, op deze manier word hij hol. Je leert zo spelen met de wanddikte en het sturen van de vorm. Je moet het als het ware letterlijk in je vingers krijgen.
Omdat een klei vorm eigenlijk de neiging heeft in elkaar te zakken, is de uitdaging van deze opdracht: de spanning erin te houden.
De vrucht moet er mooi en smakelijk uitzien, fris en vers.
Dat is geen makkelijke opgave en lukt niet altijd even goed.
Spanning brengen in een geboetseerde vorm, is iets wat je moet leren, naar verloop van tijd krijg je het beter onder de knie en leer je waar je op moet letten.
Monique heeft een peer van klei gemaakt.
Ruimtelijk werken, beeldhouwen in hout, smeden, boetseren, creatieve cursussen
