Net als al mijn collega’s heb ik mijn lessen moeten stoppen i.v.m. het corona virus. Het centrum in het Tolhuis waar ik een ruimte huur ging dicht en is nog steeds niet weer open.
Mijn laatste lessen zouden deze week zijn, maar ik heb mijn cursisten al die tijd niet kunnen zien.
Nu heb ik binnenkort een kleine bijeenkomst georganiseerd, zodat we elkaar weer eens spreken en voorbereidingen kunnen treffen voor volgend seizoen.

Dat er veel is veranderd en nog gaat veranderen staat wel vast.
Mijn lessen kunnen niet meer zo worden ingericht als hiervoor.
De cursisten moeten onderling genoeg afstand hebben, ik mag ook niet te dicht bij komen.
Er is een protocol in de maak voor cultuur educatie, daarin staat hoe ik te werk zal moeten gaan.
De gezellige koffie pauze in de kantine zit er niet meer in.
Een grote groep vaan 15 cursisten past niet in het lokaal.
Willen de cursisten nog wel komen?
Allemaal onzeker heden die ik op dit moment niet kan overzien.
Net als de “Fles van Klein” , die Wim gemaakt heeft.
Dit is een bijna onbegrijpelijke vorm, je moet hem maken om te snappen wat het is.
Zo ga ik het ook maar met mij lessen doen, stap voor stap een nieuwe vorm en werk methode ontdekken.
Wil je informatie dan kun je me altijd bellen of mailen.